Per mendimin tim, eshte ne kufijte e te pamundures te “perkthesh” nje poezi. Poezia ka kuptim ne gjuhen qe krijuesi i saj mendon. “Perkthimi”, per mire apo per keq, e tjeterson ate. Per kete arsye u perpoqa te pershkruj brendine e kenges “Miroloi/Μοιρολόι” duke tentuar ti afrohem sa me shume poezise se Papadopoulos e cila ben fjale per vrasjen e nje djali te ri. Nena e tij e ndodhur ne mes te morgut, perpara trupit te djaloshit, hyn ne nje dialog me vet-veten. Eshte nje dyluftim midis ndjenjave njerezore; nje perplasje midis shpreses dhe fatalitetit. Nena akoma beson se femija e saj nuk ka ikur njehere e pergjithmone … Ajo ju kerkon loteve te saj, qe i rrjedhin si “shi i hidhur”, te mos shuajne qiririn qe digjet i vetem dhe te vadisin lulet ne menyre qe asnjera prej tyre te mos vyshket sepse te birin nuk e kane vrare, thjesht, ai po fle. 

Dialogu brenda shpirtit te saj vazhdon: 

Edhe ti ere pusho vajtimin, djali nuk ka ikur; genjeshtra me thua ! Mos shiko qe e ka gjoksin e pergjakur, ate nuk e kane vrare, thjesht e ka marre gjumi. I ngrohte si buka, i paster si uji, nje djalosh 20 vjecar qe nuk e lane as te shprehej c’fare deshironte; ate nuk e kane vrare, ai thjesht po fle.

Ne fund gruaja e kupton se “morgu i zi” nuk mund te linde shprese dhe besim per te ardhmen. Engjellin e Engjejve te saj e kane vrare ! Ai eshte larguar nga bota e njerezve dhe nuk do te kthehet kurre me …

​

*****

Kenga eshte shume prekese, por ne te njejten kohe eshte nje hymn dashurie, shprese dhe paqeje. Mesazhi eshte i qarte: Te gjitha nenat vuajne njesoj dhe njerzit duhet te perpiqen ne maksimum te eleminojne dhunen dhe gjakderdhjen qe largon engjejt nga kjo bote …

Me poshte tregohen te dy variantet e kegeve. Ne te dy rastet, i sugjeroj lexuesit ti shohe videot perkatese deri ne sekonden e fundit.

​